Μαθαίνω
τις αξίες της ζωής
με
γεύση από Φιλοσοφία
Μπριζίτ
Λαμπέ – Μισέλ Πυές
Ελεύθερη
απόδοση: Β. Αγγελοπούλου
Η δικαιοσύνη και η
αδικία
Δεν είναι δίκαιο!
Ο
Σωτήρης και η Μαριάννα έφτιαξαν ένα γραμματοκιβώτιο και το έστησαν στο σαλόνι.
Γράφουνε και βάζουνε μέσα λέξεις που περιγράφουν ό,τι βρίσκουνε άδικο στη ζωή
τους. Στο πάνω μέρος του γραμματοκιβωτίου έχουν γράψει με μεγάλα μαύρα
γράμματα: «Κουτί για αδικίες». Πότε πότε λένε στους γονείς τους να το ανοίξουν,
να διαβάσουν τις λέξεις και να τις συζητήσουν. Ο Σωτήρης και η Μαριάννα
σκέφτηκαν αυτό το σύστημα, γιατί βρίσκουν πως οι γονείς τους δεν προσπαθούν να
βρουν χρόνο για να τους ακούνε. Εξάλλου, ο Σωτήρης και η Μαριάννα έχουν γράψει:
«Δεν είναι δίκαιο, δε μας ακούτε ποτέ, πάντα είστε βιαστικοί». Ας διαβάσουμε
τις λέξεις της εβδομάδας: «Δεν είναι δίκαιο. Το βράδυ πρέπει να σβήνω το φως
στις 9. Ο Σωτήρης έχει δικαίωμα να διαβάζει ως τις 10…». (Μαριάννα)
«Δεν
είναι δίκαιο. Οι φίλοι μου παίρνουν χαρτζιλίκι 8 ευρώ την εβδομάδα κι εγώ μόνο
5». (Σωτήρης)
«Δεν
είναι δίκαιο. Επειδή η Μαριάννα είναι πιο μικρή, παίρνετε πάντα το μέρος της,
φτάνει να βάζει τα κλάματα και της κάνετε όλα τα χατίρια…». (Σωτήρης)
«Δεν
είναι δίκαιο. Επειδή ο Σωτήρης είναι πιο μεγάλος, του τα επιτρέπετε όλα. Τον
αφήνετε να βλέπει όλα τα έργα στην τηλεόραση ενώ εγώ μπορώ να βλέπω μόνο τα
κινούμενα σχέδια». (Μαριάννα)
Ο
Σωτήρης και η Μαριάννα βρίσκουν πολλά πράγματα στη ζωή τους άδικα. Έτσι,
θεωρούν δίκαιο να μιλάνε γι’ αυτά και να ζητούν από τους γονείς τους να δούνε
εάν μπορούν κάποια από αυτά να αλλάξουν.
